Last updated: 22 มี.ค. 2565 | 2613 จำนวนผู้เข้าชม |
ที่สุด เราต้องจากกัน
ที่เจอกัน เพื่อจะจากกัน
พวกเราเป็นนักท่องเที่ยว
ท่องเที่ยวในวัฏฏสงสารอันยาวนาน
เรารู้แล้วว่า นักท่องเที่ยวถ้าไม่มีทรัพย์
ไม่มีเสบียง เดินทางไกล.. ลำบาก
แต่เราเที่ยวสนุกสนานเพราะว่า
ทุกคนมีทรัพย์ มีเสบียงเตรียมพร้อม
ในฐานะแห่งนักท่องเที่ยวในวัฏฏสงสาร
ถึงเรายังไม่ประสบที่สุดแห่งการท่องเที่ยว
เราก็ยังท่องเที่ยวอย่างมีความสุข
ไม่เดือดร้อนมาก
เราต้องเดินทางไกล
เราก็เตรียมเสบียงไว้
ถึงเดินทางก็ไม่เหนื่อยมาก
มีคนคอยต้อนรับ ก็สบาย
เช่นเดียวกัน ผู้ที่จากโลกนี้ไปแล้ว
บุญกุศลที่ทำไว้ดีแล้ว
เราดูแลพ่อแม่ เราฝึกจิต
เห็นความไม่เที่ยง เกิดดับเป็นภายใน
กลางทรวงอกบริเวณลิ้นปี่ไปเนืองๆ
การฝึกจิต .. ทำความดีทั้งหลาย
บุญทั้งหลายนั่นแหละ
จะเป็นเหมือนเสบียง
เหมือนญาติที่แสนดี
คอยต้อนรับบุคคลผู้เดินทางไกล
นักท่องเที่ยว เที่ยวด้วยความไม่ประมาท
ในที่สิ้นสุดแห่งการท่องเที่ยว
แห่งวัฏฏสงสาร
ย่อมพบความสุขที่แท้จริง
29 พ.ค. 2567
29 พ.ค. 2567
1 มิ.ย. 2567
29 พ.ค. 2567